Badylarka
Autor: Dorota Przybylska
Jedno z najmniejszych zwierzątek z rodziny ssaków. Jest niewiele większa od dużej szczypawki .Dzięki swym niewielkim rozmiarom i chwytliwemu ogonkowi może się zwinnie wspinać po długich źdźbłach traw i trzcin.
Delikatna badylarka o żwawych i małych oczkach jest wraz z myszką górską najmniejszym gryzoniem w europie jej długi i chwytny ogon służy jako podparcie i pomaga utrzymywać równowagę ,dlatego też może używać wszystkich łapek do wspinania się i zbierania pożywienia.
Ciekawostką jest to że badylarka jest jedynym gryzoniem w europie ,który buduje gniazdo na ziemi i jako jedyny ma ogon chwytny .Będąc na wolności samiczki w ciąży bezlitośnie odganiają od siebie samców ,natomiast w niewoli potrafią znosić ich obecność .w niektórych regionach północnoniemieckich ,gdzie powietrze jest bardzo wilgotne ,występuje ciemniejszy podgatunek badylarki,MICROMYS MINUTUS SUBOBSCURUS.Jeśli badylarki żywią się tylko nasionami i ziarnem ,dzienna dawka pożywienia musi wynosić 30%procent ich ciężaru.
WIELKOŚĆ
Długość ciała waha się od 5cm do 7,5cm
ogon 5do 7 cm
Waga
Dorosłe osobniki w granicach 5-10g.
Rozmnażanie
Dojrzałość płciowa po 45 dniach
aktywność seksualna od marca do września ,długość ciąży 21 dni.Liczba młodych od 3-8 młodych w jednym miocie ,czasem 6 miotów w roku .
Tryb życia
Żyje samotnie w lecie aktywna głównie w nocy ,zimą aktywniejsza w dzień
Pożywienie
Nasiona trzcin i zbóż ,także owady
Długość życia
Na wolności do 18 miesięcy w niewoli do 5lat.
Środowisko
Badylarka wyszukuje miejsca wilgotne,gęsto zarośnięte trzciną,podmokłe łąki i mokradła porośnięte wysoką trawą brzegi potoków rzek.
Można ją spotkać w krzewach na skrajach dróg i szos lub w opuszczonych starych ogrodach.Zimę przeczekuje pod leżącą trzciną lub stogach słomy,ostre zimy przeczekuje w stodołach szopach i domach.
Samce znaczą swój teren o wielkości 400 metrów kwadratowych,samiczkom wystarcza o wiele mniejszy obszar.
ROZMNAŻANIE
Badylarki rozmnażają się łatwo i są zdolne do wydania na świat aż sześciu miotów w roku,w okresie miedzy kwietniem a wrześniem.
W każdym miocie jest od 3 do 8 młodych.Liczniejsze mioty bywają z sierpnia i września.
Młode pozostają w gnieździe 11 dni i bardzo szybko dojrzewają.Matka w tym okresie wychodzi szukać pożywienia,wracając regularnie do gniazda w celu nakarmienia młodych i wykonaniu niezbędnej ich higieny.Ciekawostką jest fakt iż zjada ich odchody by nie zwabiły do gniazda niepożądanych gości.Zaledwie po 2 dniach młode umieją sie chwytać i chodzą.
POŻYWIENIE
Jadłospis Badylarki jest bardzo urozmaicony.Zjada nasiona roślin owoce takie jak jagody,owady np.mole,gąsienice,koniki i chrząszcze.Badylarka nie jest wybredna żywi się tym co aktualnie jest w ofercie dostosowanej do pory roku.Na wiosnę ssaki te chętnie jedzą młode pąki drzew i krzewów lub świeże pędy.Oprócz nasion zjadają też rożne szkodniki np.mszyce.Spadź,którą wydzielają te owady jest dla Badylarek specjalnym przysmakiem.Ponieważ lubią słodycze jedzą też nektar z kwiatów.By dostać się do ziaren w kłosach wspinają się w górę po źdźbłach traw czy zbóż,podpierając się przy tym swym długim ogonkiem który omotują nawet wokół źdźbła utrzymując w ten sposób równowagę.Występują w europie na całej północy poza Skandynawią,na południu w regionie morza śródziemnego w Azji aż po północny wschód Syberii (Jakucja) na dalekim wschodzie w Korei,Japonii,na północy w Mongolii i Chinach.Gatunek ten nie jest chroniony,jednakże jego liczebność wciąż spada w związku z nowoczesną gospodarka rolną.
http://ssakiplazygady.blogspot.com/
Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz